وقتی از عملیات روانی صحبت میکنیم یعنی دقیقا همین

پس از این ویدیوی منتشره که چند روز است نقل محافل خبری شده و ذهن‌ها را به خود مشغول کرده در همان زمان در یادداشتی عرض کردم که این یک بازی عملیات روانیست.

تعدادی از همراهان یا به سخره گرفتند و تعدادی هم پرسیدند چه فایده‌ای دارد؟ و ...

ابتدا باید به همین گزارش اشاره کنم که هم در این گزارش و هم در سایر خبرگزاری‌های امنیتی، نوک پیکان را به سوی بی‌بی‌سی فارسی گرفته و بعد اعلام کردند که سایر شبکه‌ها نظیر صدای آمریکا و من و تو نیز همین ویدیو را بازنشر کردند.

خب این برای کسی که بدیهیات خبر و رسانه را بشناسد بسیار مضحک است. زیرا هر ویدیوی منتشره از رسانه ها با لوگوی آن رسانه منتشر میشود. چگونه است که در اوج رقابت رسانه‌های فارسی زبان خارج از ایران، دقیقا همین فایل بدون یک فریم از رسانه دیگر پخش میشود؟

این یعنی یک «نسخه کلین» بدون لوگو برای همه این رسانه‌ها ارسال و به شیوه‌های متفاوت در شبکه های اجتماعی نیز منتشر شده.

بنابراین اصلیت فایل اولیه نمیتواند ارتباطی با بی‌بی‌سی یا هرکدام از شبکه های دیگر داشته باشد.

ضمن اینکه اگر همچین ویدیویی اختصاصی بود آنهم با همچین درجه اهمیتی، با ضریب تاکید بیشتری مبنی بر اختصاصی بودنش منتشر میشد.

یادتان هست که آمنه سادات خانم و برخی از گزارشگران بیست و سی، رسما اعلام کردند که خبر فیک و جعلی میساختند و برای شبکه ‌های تلویزیونی و یا کانالهای خبری میفرستادند و بعد با پشت صحنه همان کلیپ ارسالی را منتشر و آنها را تمسخر میکردند؟

در همان یادداشتم که مدتی پیش از کشته شدن مهسا امینی منتشر شده بود به این موضوع هم پرداختم و نوشتم:

«باید توجه هم داشت اعمال محدودیت برای رسانه های داخلی و خارجیِ مطرح و نفوذ به هر شیوه به رسانه‌های خارج از کشور که اخبار سیاسی و فرهنگی و اجتماعی ایران را پوشش میدهند و گاه فریب دادن آنها با دادن اطلاعات هدفمند بگونه ای که تشخیص راست و دروغ بشدت سخت باشد از دیگر اهداف جانبی این پازل است.

من این نکات را مینویسم و تاکید میکنم اما گوش شنوا کجاست؟

عبدالله عبدی