حفظ نظام اوجب واجبات است شعار بنی امیه وبنی عباس است نه علی(ع)

در نهج‌البلاغه آمده که علی پس از خوردن قسمهای متعدد به نام خدای فرمود حاضر نیست اگر کلید گنجهای عالم را به او دهند در قبال گرفتن دانه جُوی از دهان مورچه‌ای، چنین ظلمی را انجام دهد.
ظلم خط قرمز علی است.

او حکمرانی که به داد و عدل نباشد را از آب بینی گوسفند کمتر دانست.
عُمَر پس از خود پنج نفر را معین نمود تا از میان خود حاکم و جانشین را معین کنند آن پنج، توافق کردند بر علی به شرط تبعیت از سنت دو خلیفه سابق علاوه بر سنت رسول خدا، علی حاضر به یک دروغ نشد به مصلحت و گفت من فقط به سنت پیامیر مشی می‌کنم و حکومت به عثمان رسید.

او نه بدست آوردن حکومت و قدرت را واجبترین واجبات دانست و نه حفظ آنرا، که برای این دو دروغ مصلحتی یا ظلمی را روا دارد و خدعه کند.

وقتی مردم کوفه به ندای جهاد او با معاویه لبیک نگفتند، یک بار به بهانه چیدن محصول و بار دیگر سرما وگرما، به آنها گفت می‌دانم با ایجاد فضای رعب و وحشت شما همه تابع من می‌شوید و پس از من چنین خواهند کردن(بنی امیه) اما من اهل فاسد کردن خود برای اصلاح شما نیستم.(۱)

این جمله یعنی هدف، وسیله را توجیه نمی‌کند.
یعنی برای بقاء حکومت چارچوبهای اخلاقی را کنار نمی‌گذارم.

یعنی حفظ چارچوبهای اخلاقی مهمتر از حکومت است، حکومت اگر برای بقا خود دست به ظلم بزند، دست به ترساندن مردم و ایجاد فضای رعب بزند، از جیب مردم با چاپ اسکناس بی‌پشتوانه سرقت کند، به مردم اجازه اجتماع و اعتراض ندهد، مامورانش مردم را در خیابان لت و پار کنند و... این حکومت نقطه مقابل حکومت علی(ع) است، حال بر سر حکومت هر که باشد. شاید ندانید اما تیمور لنگ که بیشترین آمار قتل وغارت را در تاریخ به خود اختصاص داده، مجتهد وحافظ کل قران بود و همه قتل و غارتهایش را در قالبی شرع نما نظیر جهاد انجام می‌داد.
بر ۴۰۰ قاطر قطعات مسجدی از چوب با خود حمل می‌کرد تا در صحرا و سفر نماز در مسجد و به جماعت گزارد.

۱۴۰۰ سال بعد از حکمرانی نمونه علی(ع)، یک روحانی مجتهد با یک تحلیل غلط بجای آنکه حفظ حریم اخلاق و عدالت را بزرگترین و اوجب واجبات بشمارد، حفظ قدرت و نظام را اوجب واجبات حتی واجب‌تر از حفظ جان امام غائب دانست!

این تفکر غلط ثمره‌ای بس تلخ داشت از طرفی حکومت را به انواع ظلم آلود و از طرف دیگر چون حکومتش را اسلامی خوانده بود نام دین را ملکوک و زشت نمود.

۱)«لقد علمت اَنَّه لا يصلحكم الا السیف(السوط) و لكن ما انا بمفسد نفسي لا صلاح الآخرين»
به تحقيق دانستم كه شما مردم كوفه به راه راست نمي‌شويد مگر با شمشیر (كنايه از فضاي رعب و وحشت) ولكن من خودم را فاسد نمي‌كنم براي اصلاح ديگران .

شهاب‌الدین حائری‌شیرازی