حسین علیزاده

 در تاریخ جمهوری اسلامی، مرگ‌های مفاجات بسیاری با عامل داخلی وجود داشته‌اند.
احتمالا مرگ رئیسی، نتیجه‌ی تسویه حساب‌های داخلی بود.
جمهوری اسلامی از ترور هنیه ضربه‌ی حیثیتی خورد.
این ضربه‌ی حیثیتی، نمی‌تواند عامل داخلی داشته باشد.

علیزاده: اسرائیل برای ریشه‌کن کردن حماس و آزادسازی گروگان‌ها، اعلان جنگی تمام‌عیار کرده است.

 کار وزارتخانه، با real politics تفاوت دارد.
نیروهای اصلاح‌طلب اطراف پزشکیان، همه به حاشیه رانده شده‌اند.
قدرت، پول، رسانه و نظامی‌گری در ایران در دست کیست؟!

علیزاده: این که هنیه با پاسپورت دیپلماتیک به ایران آمده، به این معناست که این پاسپورت را از ایران نگرفته است.

 علیزاده: التهاب خاورمیانه، در جهان تأثیر خواهد گذاشت.

علیزاده: مگر برای ترور سلیمانی، کم شعار «انتقام سخت» دادند؟!

جمهوری اسلامی، حتی دوست و دشمن خود را به درستی نمی‌شناسد.
این که اسرائیل، ده ماه نتوانست یحیی سنوار را در غزه پیدا کند و هنیه را در خاک ایران ترور کرد، من را به فکر وا می‌دارد.
هر کسی به پزشکیان رأی داده، با سخنرانی تحلیف او باید جواب خود را گرفته باشد.
 

علیزاده: جایگاه اسماعیل هنیه، هم‌پایه‌ی سید حسن نصرالله بود.

علیزاده: یکی از نقاط قوت این مقاله، طرح برقراری گفتگوی سازنده با اروپاست.
این بدان معناست که در سیاست نگاه به شرق، تجدید نظر شده است.
در سرتاسر این مقاله، به مسئله‌ی حقوق بشر پرداخته نشده.

علیزاده: تعابیر تمجیدآمیز پزشکیان از چین و روسیه، بسیار جالب توجه است.

پزشکیان، ابزار کافی برای تحقق شعارهایش را ندارد.
بسیاری تنها برای به قدرت نرسیدن جلیلی به پزشکیان رأی دادند.
پزشکیان حتی حق برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی را هم ندارد.

 علیزاده: این که در مقاله از واژه‌ی (اسرائیل) استفاده شده، نشان دهنده‌ی یک نگاه جدید است.
جنبه‌ی شعارزدگی این یادداشت، بیشتر از واقع‌گرایی آن است.
نویسنده، واقف است که وحدت ملی در ایران آسیب دیده است.