حرام شرعی و سیاسی یا حفظ سلطه؟

نگرانی از بی‌حجابی که اخیرا به یک دغدغه جدی تبدیل شده بر اساس چه حکم دینی است؟موضوعی که نه وعده بهشت برای حجاب و نه هشدار جهنم برای بی حجابی دارد. ۴۶ درصد مراجع (۱۹ نفر از ۴۱ نفر) به حجاب اجباری حکم داده‌اند، به عبارت دیگر اجماعی در این موضوع وجود ندارد. بیش از ۳۰ درصد زنان به دلیل میانسالی میتوانند حجاب نداشته باشند. (سوره نور آیه ۶۰)

زنان غیر مسلمان نیز ملزم به رعایت حجاب نیستند. توصیه قرآن به حجاب برای زنان مومن،همسران و دختران پیامبر است. (سوره نور آیه ۳۱، سوره احزاب آیه ۵۹). اولین آیه حجاب برای مردان است تا چشمان خود را حفظ کنند. (سوره نور آیه ۳۰) نزدیک به ۳۰ آیه وظیفه پیامبر را ابلاغ و ارشاد بیان کرده و نه اجرا. آیات بسیاری صریحا ایمان اجباری را غیر مفید خوانده‌اند که نتیجه چنین سیاستی را به صورت واضحی شاهد هستیم (یعنی دین‌ستیزی به جای دین زایی) با توجه به نکات فوق طرح سوالاتی ضروری می‌نماید:

۱) بیان حرام شرعی برای بی‌حجابی بر چه مبنای دینی صورت گرفته است؟ کدام عمل حرامتر است؟ بی‌حجابی یا حبس آزادی‌خواهان، حق‌جویان، عدالت‌خواهان، پیروان ادیان دیگر و منتقدان، اعدام‌های بر خلاف قوانین، دادگاه‌های غیرقانونی و پشت درهای بسته، بازجویی‌های غیر انسانی و غیر قانونی، گرفتن اعتراف اجباری به طرق خلاف و ضد حقوق بشری. حفظ سلطه با سوء استفاده از دین، نابودی منابع کشور و ویرانی سرزمین، وجود مدیران نالایق و بعضا فاسد. وجود فساد سیستماتیک و اختلاس و مجازات نکردن متخلفان و فاسدان. بی‌توجهی به قوانین، اولویت منافع شخصی و باندی بر منافع ملی، نیازمند کردن مردم و گسترش فقر، منزوی کردن اندیشمندان و نخبگان و شایستگان و عقلا. به بازی گرفتن باورهای عمومی و خیانت به آرمان‌های ملی و...

۲) آیا سماجت بر حجاب، سیاستی برای حفظ سلطه و قدرت برای بقای بیشتر نیست؟ پیوند زدن اعتبار نظام به موی زنان با توجه به نبود مبنای محکم (برای اجبار در حجاب) و عدم اجماع علما و همچنین بی‌توجهی به انواع حرام‌ها و خلاف‌ها در اداره کشور، هدفی جز حفظ حاکمان میتواند داشته باشد؟ اعلام حرام سیاسی برای حجاب با توجه به واقعیت‌های ذکر شده، سرکوب حقوق انسانی و نگرانی از فتح خاکریزهای دیگر توسط مردم در محقق کردن مطالبات بر حق خود نمی‌باشد؟

اعتقاد دارم که کمترین وظیفه ما حجاب‌داران این است که اجازه ندهیم حجاب به عنوان ابزاری برای افزایش سلطه، استفاده و بر تداوم این اشتباه تاریخی سماجت و پافشاری گردد. مخالفت با حجاب اجباری را جز اولویت‌های خود قرار دهیم و تلاش کنیم با همراهی با این مطالبه عمومی و با هدف نجات دین و ایران، تقویت‌کننده تفکر جدایی دین از سیاست باشیم.

کلمه - فائزه هاشمی