نوید میهن‌دوست، کارگردان محبوس در زندان اوین در گفتگو با امتداد: مگر می‌شود کسی به جرم فیلمسازی به سه سال زندان محکوم شود؟/ بیش از یک دوم حکم خود را گذرانده‌ام

پرونده من باید در دادسرای فرهنگ و رسانه رسیدگی می‌شد، نه دادسرای امنیتی مقدس!/ در دولت سیزدهم، ارتباط من با وزارت ارشاد کاملا قطع بود/ وزارت ارشاد دولت چهاردهم صراحتا بگوید که اگر پیگیری هم کرده یا زورشان نرسیده یا نهایتا اتفاقی نیفتاده/ چرا به عنوان یک وسیله که می‌توان با آن کار رسانه‌ای و تبلیغاتی کرد با ما برخورد می‌شود؟/ درخواستم از خانه سینما این است که به جای حل موردی پرونده من، دنبال ماجرای محتوایی حکم باشند
 
امتداد-محمد جعفری: نوید مهین‌دوست، کارگردان سینما که این روزها در زندان اوین محبوس است در گفتگویی با امتداد، ضمن اشاره به وضعیت خود و دغدغه‌ها و مطالباتش، اظهار داشت: من از پنجم آبان‌ماه ۱۴۰۲ در بند هشت زندان اوین هستم و از بیست و نهم مردادماه ۱۴۰۲ تا پیش از آن در بند چهار این زندان بودم. البته در این بین، من بنا بر مسائلی به مدت چهار روز به انفرادی منتقل شدم و از حدود ۱۵ ماه گذشته تا کنون در بند هشت هستم. 
 
از ابتدا و سال ۱۳۹۸ که این پرونده باز شد، من همان وقت نیز مطرح کردم که با این موضع برخورد کنید که اساسا محل رسیدگی به این عنوان اتهامی و این پرونده، دادسرای امنیتی مقدس نبوده و محل رسیدگی به آن باید دادسرای فرهنگ و رسانه باشد. در این صورت، حداقل انتظار این است که آقایان در دادسرای فرهنگ و رسانه، اطلاع و درکی از مسئله فیلمسازی و این حوزه داشته باشند تا بتوانیم موارد و دفاعیات خود را مطرح کنیم. به هر دلیلی این اتفاق نیفتاد و ما در این باره موفق نشدیم. 
 
در دولت سیزدهم، ارتباط من با وزارت ارشاد، کاملا قطع بود و من، فقط با خانه سینما در ارتباط بودم. اما در دولت چهاردهم به آغاز به کار دولت، خود دوستان پیگیر پرونده و مسئله من از طریق خانه سینما شده و با خانواده من در خود وزارتخانه چند جلسه را برگزار کردند. در همان، اصلا قاسم خورشیدی به عنوان  دستیار وزیر ارشاد در امور ویژه ارجاعی منصوب شد و رسیدگی به وضعیت هنرمندان نظیر پرونده‌ها یا ممنوع‌الکاری برخی همکاران را آغاز کرد. در همین رابطه، دوستان وارد قضیه شده و قول و قرارهای بسیاری دادند که مسئله در حال حل شدن است اما از همان زمان تا کنون، هیچ اتفاقی نیفتاده است. 
 
در واقع، بیشترین نگرانی و دلخوری من، این است که شاید همان وضعیت-دوره دولت سیزدهم-در حال ادامه پیدا کردن است. نگرانی من زمانی بیشتر شد که در گزارش کنفرانس مطبوعاتی وزیر، دیدم که ایشان در بخشی از سخنان خودش اشاره کرده که ما، پیگیر وضعیت هنرمندان ممنوع‌الکار هستیم اما، قضیه برخی از آن‌ها که محکومیت قضائی دارند، فرق می‌کند. 
 
قبل از آن هم من با آقای خورشیدی صحبت کرده بودم و ایشان به من گفت که «به هر حال، شما محکوم بوده و در حال گذراندن حکم خود هستید». وقتی من این دو موضع را کنار هم می‌گذارم به این نتیجه می‌رسم که حالا به هر دلیلی که، خواه زورشان نرسیده یا هر ملاحظه دیگر، گویی مورد ما را استثنا می‌کنند.

این نگاه خوشبینانه بود و از نگاه بدبینانه-که متاسفانه در کشور ما، اغلب، مترادف با واقع‌بینانه است- گویی آقایان، بیشتر پیگیر وضعیت سلبریتی‌های ممنوع‌الکار بوده که برد مطبوعاتی بیشتری داشته و معروف‌تر هستند. 
 
گلایه من این بوده که آقای وزیر که در هر جلسه مطبوعاتی و سخنرانی از این قضیه استفاده می‌کند که ما داریم، فلان پیگیری را می‌کنیم و بهمان کار، چرا از سوی دیگر، این را هم نمی‌گویند که هیچ اتفاقی هم نیفتاده است؟ چرا همچنان به عنوان یک رزومه که می‌توان با آن کار خبری، رسانه‌ای و تبلیغاتی کرد با ما برخورد می‌شود؟ چرا اقلا آقایان نمی‌گویند که در پی همه اقداماتی که صورت گرفته، هیچ اتفاقی نیفتاده و دست آخر هم می‌رسند به این که آن‌ها که محکومیت قضائی دارند، قضیه‌شان فرق می‌کند! 
 
شما! وزارت ارشاد و خانه سینما هستید. در حکم من، ذکر شده که مسئله پرونده، اساسا مسئله فیلمسازی است. آقای خانه سینما و وزارت ارشاد، شما به دنبال این باشید که این حکم صادره غلط بوده و ما به آن اعتراض داریم. مگر می‌شود-همانگونه که در حکم هم آمده-کسی به جرم فیلمسازی به سه سال زندان محکوم شود؟